Kabullenme: Öncelikle çocuğun rahatsızlığını ve Çocuğunuzu olduğu gibi kabul edin. Derslerde başarısız olsa bile kendisini değerli bir birey olarak hissetmesini sağlamak sizin elinizde.
Keşfetme: Çocuğumuzun güçlü ve zayıf yönlerini fark etmeliyiz. Adeta onu keşfetmek için çabalamalıyız. Bir ödev alması gerekiyor ve seçme hakkı varsa güçlü olduğu konulardan ödev alması sağlanabilir.
Sesli eğitim: Ona kitap okuyun. Sesli yayınlardan (bant tiyatroları gibi) istifade etmelerini sağlayın. Hayal güçleri iyi olduğu için bundan hoşlanacaklarıdır. Disleksililer için severek bir şey yapmanın başarı getireceğini unutmayalım.
Sosyal faaliyetler: Çocuğunuz mümkün olduğu kadar çok sosyal ortamın içine sokmaya çalışın. Bazı faaliyetlere katılmasını sağlayın. Spor, müzik, resim, ebru sanatı, tasarım, tiyatro gibi.
Ödüllendirme: Başarıları ödüllendirmeyi ihmal etmeyin. İltifat etmek, gülümsemek bile çok iyi bir teşvik olacaktır.
Ceza: Cezadan daha çok ödüllendirme yapılarak kurallar konulmalı. Ceza olumsuzlu doğuracaktır. Tehditlerden kaçınılmalı. İlle de ceza veya tehdit olacaksa da bunlar hafif ve tutarlı olmalıdır. Sert ve öfkeli bir bakış bile ciddi bir cezalandırma olacaktır. Ve çocuk bunu kafasına takacaktır.
Teşvik: Başarısızlıklar karşısında tepki vermeyin. ‘İnanıyorum ki biraz daha fazla çalışarak sen daha iyisini yapabilirsin’ şeklinde teşvik edici olun. Kırıcı olmayın.
Özgüven: Çocuğun özgüvenini sağlayabileceği faaliyetleri fark edip, bu alanda başarılar elde ederek özgüven tazelemesini sağlayın. Örneğin satrancı iyi oynayabiliyorsa bunu geliştirmesini sağlayın. Yarışmalara katılmasını sağlayın. Ki disleksili çocukların merak ettikleri ilgi duydukları alanlarda ciddi başarılar elde edeceğini unutmayın.
